Vorige week verdedigde ik mijn proefschrift ‘Niet bij vis alleen: Houvast voor adviseurs om leren te stimuleren’ aan de Universiteit Twente. Met de officiële uitreiking van het doctoraatsdiploma is een voorlopig einde gekomen aan een intens en langdurig traject van onderzoek doen naar de agogiek van advieswerk.
Ook al staat mijn naam op de kaft, promoveren doe je niet alleen: ‘it takes a professional community to write a PhD-thesis’. Velen hebben een bijdrage geleverd aan mijn promotieonderzoek. In de wetenschap dat ik onvolledig ben, noem ik hier enkelen bij naam.
Uiteraard mijn geweldige ‘Promo-Team’, bestaande uit mijn promotor prof.dr. Celeste Wilderom (Universiteit Twente) en de co-promotoren dr. Jacco van Uden en dr. Schelte Beltman (beiden van De Haagse Hogeschool). Dit team fungeerde als mijn communicatieve mede- en tegenspeler in alle aspecten van het doen van onderzoek. Aanvankelijk maakte ook prof.dr. Manon Ruijters van de Vrije Universiteit deel uit van het ‘Promo-Team’. Helaas kon zij haar begeleiding vanwege gezondheidsredenen niet voortzetten.
Dan de promotiecommissie onder leiding van prof.dr. Sabine Siesling, met prof.dr. Jesse Segers, prof.dr. Ard-Pieter de Man, prof.dr. Nick van Dam, prof.dr. Joop Halman en dr. Michel Ehrenhard. Zij zorgden ervoor dat de verdediging ‘een goed gesprek’ werd. Mede daardoor was het wat mij betreft een hartverwarmende gebeurtenis.
En niet te vergeten mijn beide paranimfen, dr.ir. Maaike van den Boomen en drs. Marcel Hoonhout; de een ging mij voor in hoe je een promotietraject succesvol afrondt, de ander gaf uitgebreid commentaar op al mijn schrijfsels (en dat waren er nogal wat). Beiden steunden me tot het eind.
Als ‘engaged scholar’ heb ik het onderzoek steeds stevig verankerd in de adviespraktijk. Mijn zeer gewaardeerde collega’s dr. François Breuer en Mariska de Vogel (Ma) traden vanaf het begin op als sparringpartners en mede-onderzoekers. Vele andere, eveneens gewaardeerde, collega-adviseurs hebben zich laten bevragen op hun handelen, droegen bij aan het ontwerp van het houvast of evalueerden de bruikbaarheid ervan. Onder hen ook (oud-)studenten aan de Master Organisatiecoaching van De Haagse Hogeschool, die ook gedeelten van het onderzoek hebben uitgevoerd.
Aan mijn (voormalige) collega-docenten binnen de Master Organisatiecoaching scherpte ik mijn onderzoeksaanpak, met name aan drs. Marijke Sybesma, dr. Paul Breman en dr. Renate Werkman. Hetzelfde gold voor de collega-onderzoekers van het Lectoraat Change Management, die -net als ik- onderzoek doen ‘op het randje’. Ook besprak ik met deze betrokken collega’s de bevindingen uit de verschillende studies.
De Haagse Hogeschool zorgde ervoor dat ik mijn onderzoek met behulp van een promotiebeurs van O&W kon verrichten. Ook al was het niet eenvoudig om zo’n beurs te verwerven (en bleek het ook niet altijd mogelijk om de benodigde tijd voor onderzoek vrij te maken); zonder beurs had ik het niet gered.
Ik moest als beginnend onderzoeker mijn methodische kennis op peil brengen. Dat heb ik eerst gedaan aan het Amsterdam Business Research Institute van de VU. Later aan de Twente Graduate School, en vooral binnen de Research Carrousel van Organizational Behaviour, Change Management & Consultancy.
Ten slotte heb ik talloze gesprekken gevoerd met scholars (zowel in levende lijve als online/via de mail), met scholar-practitioners (zowel binnen als buiten de academische wereld), en practitioners (zowel uit het advieswerk als soms ver daarbuiten). Dat zijn er helaas veel teveel om hier op te noemen.
Veel dank, allen! Jullie maakten het complexe (en soms taaie) proces van onderzoeken zowel leuker als lichter. En belangrijker nog: dankzij jullie heeft het onderzoek resultaten opgeleverd die relevant zijn voor de praktijk.
Download het hele proefschrift hier: https://doi.org/10.3990/1.9789036561891
Comment